تغییر شکل کاکتوس ها در گذر زمان

تغییر شکل کاکتوس ها در گذر زمان: کاکتوس‌ها نیز مانند سایر گیاهان و موجودات در طی سالها زندگی تکامل پیدا کرده‌اند. تکامل کاکتوس‌ها غالباً به دلیل تغییرات اقلیمی بوده است. دو گونه که بیشترین تغییر را نسبت به گونه‌های اولیه داشته‌اند، لوفوفوراها و آستروفیتوم ها هستند. برخی از واریته های این دو گونه در طی سالها تیغ‌های خود را از دست داده‌اند.

گویا کاکتوس‌هایی که رفته رفته طی سالیان زیاد تیغ‌های خود را از دست دادند رفتار و سبک زندگی خود را نیز به آرامی از دیگر کاکتوس‌ها جدا کردند و تمایلات خود را تغییر دادند. مانند مردمی که از یک قبیله جدا شدند و سبکی دیگر برای زندگی انتخاب کردند. این تغییر نه به یک‌باره بلکه طی سالیان دراز اتفاق افتاد. نکته جالب توجه آنجاست که با بررسی‌های انجام شده می‌توان دریافت که کاکتوس‌هایی که در دل بیابان‌ها و سخره‌های سخت متولد شده‌اند دارای تیغ‌های خشن و سرسخت هستند چرا که در دل بیابان و کوهستان‌های خشک در مکان‌هایی که آب، این مایه‌ی حیات به سختی در دسترس است و دست یافتنی نیست کاکتوس‌ها این موجودات حساس برای محافظت از خود از دست موجودات تشنه‌ی بیابان و آفتاب سوزان، راهی نداشتند جز سلاحی تیز و خطرناک تا خود را از دست مهاجمان و نوک زدن بی امان پرندگان تشنه حفظ کنند.

اما در مناطقی با رطوبت نسبی جایی که بی آب دیگر معضل نیست و آب به‌راحتی در دسترس تمام موجودات آن مناطق هست گویا همان قبیله‌ای که خود را طی سالیان دراز از دیگر کاکتوس‌ها جدا کردند، وقتی فهمیدند که دیگر در این مکان‌ها خطری آنها را تهدید نمی‌کند به مرور تیغ‌های خود را از دست دادند و زندگی آزادانه و بی پروا را جایگزین زندگی قبلی کردند.

وقتی به نوع پراکندگی آستروفیتوم ها (astrophytum) بر روی نقشه نگاه کنید نکته‌ای جالب توجه می‌یابید. هرچه به مناطقی نزدیک می‌شویم که آب در آن بیشتر یافت می‌شود آستروفیتوم ها تیغ‌های خود را به‌دست فراموشی سپرده‌اند. فراموش نکنیم که این پراکندگی و تغییر منطقه گسترده و در حد بین دو قاره نیست، بلکه این تغییر مناطق محدود به همان منطقه کلی کاکتوس‌ها در بخش‌هایی از بیابان چیهواهوا (chihuahuan desert)، آمریکای جنوبی، مکزیک، بولیوی، برزیل و بخش‌هایی از جنوب غربی آمریکا و آمریکای مرکزی است.

لفوفورا(lophophora) و آستریاس ها (Asterias) همان‌طور که در تصویر مشاهده می‌کنید روی نقشه دارای هم پوشانی هستند (مناطق نقطه چین و زرد رنگ نشانگر مناطق زندگی این دو گونه است) و به خوبی می‌توان تأثیرات منطقه‌ای را از شباهت ظاهری هردو گونه دریافت.

تغییر شکل کاکتوس ها در گذر زمان

تیغ‌هایی که در هر دو گونه از بین رفته‌اند و به شکل کرک و مو در آمده‌اند و ظاهر کروی شکل آنها که بسیار به هم شباهت دارند.

این دلیلی است علمی بر تأثیر شرایط آب و هوایی روی گیاهان چرا که تغییرات آب و هوایی می‌تواند ظاهر گیاهان را به هم نزدیک و شبیه بسازد اما نمی‌تواند ویژگی‌های ژنتیکی و دی ان ای (DNA) دو گیاه را به هم نزدیک کند. چنانچه لفوفورا و آستریاس از نظر ژنتیک دو گونه کاملاً مجزا هستند ولی در ظاهر آنها را می‌توان با شباهت‌های کلی مانند شکل کرکی شدن تیغها در کنار هم قرار داد.

به جرات می‌توان آستروفیتوم کاپریکورن (Astrophytum capricorne) و اورناتوم (Astrophytum ornatum) را نسل اولیه آستروفیتوم ها دانست.

نسل اولیه دارای تیغ‌های سفت و خشن و نسل نو بدون تیغ و تنها با کرک و موهایی نرم که نشانگر وجود رطوبت بیشتر در محل زندگی‌شان هست.

با کمی تحقیق و مطالعه درباره محل زندگی لفوفورا و آستریاس ها به این اطلاعات دست پیدا خواهید کرد که اکثر گونه‌های لفوفورا و آستریاس در سنگ‌های آهکی، و رسوبی در بین دره‌ها رشد می‌کنند یا بهتر رشد می‌کنند.
همین رشد گونه‌های لفوفورا و آستریاس ها در دره‌هایی که از سنگ‌های رسوبی و آهکی تشکیل شده است دروازه شروع تحقیقات درباره کاکتوس‌هایی است که در خاک قلیایی رشد بهتری دارند.