معرفی دیسکو کاکتوس : دیسکو کاکتوسها جز کاکتوسهای کم رشد هستند که تعدادی از گونههای آن بسیار کم یاب و با ارزش میباشد. نام علمی آن DISCOCACTUS میباشد. زادگاه دیسکو کاکتوس جنوب آمریکا کشورهای برزیل، بولیوی و پاراگوئه است.
تعداد زیادی از این کاکتوسها دارای پیکری کوچک، بدنهای کروی با رشدی بسیار اندک بوده و دارای تعداد ۲ تا ۱۰ شیار و شماری خارهای کلفت میباشند. رنگ بدنه آنها سبز تا قهوهای نزدیک به سبز و گاهی مایل به رنگ سیاه است. آرئولها گاهی پرزدار بوده و ۵ تا ۲۰ عدد خار شعاعی و گاهی یک خار کانونی نیز دارند. خارهای شعاعی کم و بیش فشرده هستند و اغلب درازای آنها به ۳ سانتیمتر میرسد ولی خارهای کانونی (مرکزی) بلندتر و طولشان به ۸ سانتیمتر هم میرسد. در رنگ خارها دگرگونیهایی از سفید، زرد، قهوهای تا سیاه رنگ نیز دیده شده است (در پارهای از گونهها خارهای شعاعی و کانونی به روشنی دیده نمیشوند).
گلها قیفی شکل در رنگهای کرم سفید تا صورتی به درازای ۵ تا ۱۰ سانتیمتر در آغاز تا پایان فصل تابستان در هر شامگاه نمایان میشوند. میوههایی توتی شکل و کوچک با رنگ سفید دارند که اغلب هنگام رسیدن به صورتی میگرایند. روی هم رفته در زمستان خاک خشک را میپسندند و در آب و هوای گرم و سوزان تابستان به آبیاری، کافی و به هنگام نیازمندند. درجه دمای محیطی آنها نیز نباید از ۱۰ درجه سانتیگراد پایینتر بیاید، روش ازدیاد آنها کاشت بذر میباشد. دیسکو کاکتوسها پس از رویش از بذر رشد بسیار اندکی داشته و همانگونه که بازگو شد، این جنس با نگرش به اندازه کوچک آن، بهتر است که برای حفاظت مناسبتر رشد بیشتر، بر روی پایه پیوند نگهداری شود.
آموزش نگهداری:
مانند اکثر کاکتوسها به خاک سبک و آبیاری منظم نیاز دارند و روزی حداقل ۳ ساعت آفتاب کامل نیاز دارد.
تکثیر:
تکثیر دیسکو کاکتوسها از طریق کاشت بذر میباشد.
تعدادی از گونهای معروف دیسکو کاکتوس:
برخی از معروفترین گونه های دیسکو کاکتوس ها عبارتند از: catingicola – crystallophilus – placentiformis -horstii – insignis – subviridigriseus – – boomianus crassispinus – subviridigriseus
منبع:میهن کاکتوس